Drama vrij op het strand spelen
___
Vandaag gaan we lekker een dagje naar het strand. Voor Phyllon hebben we een emmertje, schepje, bal en nog veel meer troep meegenomen. Voor mij en m'n moeder is de zon en wat tijdschriften meer dan genoeg. Als Phyllon na al dat spelen uit zich zelf op een ligbed gaat liggen, is dat een teken dat hij hartstikke moe is. Geen probleem voor mij, kan ik mooi zelf even chillen.
Mooi niet dus, want hij wil de handdoek over hem heen, dan weer er af, dan weer anders over hem heen, dan wil hij weer spelen, dan weer liggen, en dat gaat zo maar door en door. Dacht het niet, we gaan slapen. Maar hij blijft natuurlijk niet liggen, naar veel gedoe besluit ik hem in de kinderwagen te zetten, ja wat denk je... Schreeuwt hij het hele strand bij elkaar. Ja shit, wat ga ik doen? Haal ik hem eruit en geef ik hem zijn zin, of hou ik vol en laat ik hem zien, dat ik toch wel even de regels uit maak. Ja, ik hou vol. Ik voel die ogen nog branden, van al die mensen die dachten lekker te 'relaxen' op het strand. Ja sorry, maar ik moet mijn kind even de baas zijn.
Na zo'n 15 minuten gedoe wordt Phyllon rustiger, hij wil heel graag op de strandstoel liggen om daar te gaan slapen. Prima, dat ligt ook veel lekkerder. Als hij eenmaal ligt, merk ik, dat dit toch niet het succes gaat worden waar ik op hoopte. Dan ga ik wel naast hem liggen, hij helemaal tevreden, voor zo'n 3 minuten... Hij wil eraf. Ja nou, ik heb al dat gedoe niet gehad om het nu maar te laten gaan. 'Nee Phyllon, mooi liggen blijven'. Het gillen begint weer opnieuw en mijn arm is blauw omdat hij begint te knijpen, om zijn zin te krijgen. Het liefst gil ik ook even in zijn gezicht en knijp ik hem ook in zijn arm, dan weet hij gelijk hoe het voelt, maar dat kan ik niet over mijn hart verkrijgen. Dus negeren die hap!
Nee, dit gaat hem niet worden. 'Ik ga', zeg ik tegen mijn moeder. 'Ik ga wel naar de hotel kamer'. Als ik mijn jurk aan doe en wil gaan, springt Phyllon al in de kinderwagen 'mag ik mee?' Oké, ik ga het anders doen, mijn laatste optie. Tussen onze strandstoelen en het water in, liggen van die planken waar je makkelijk over heen kan lopen. Ik besluit daar heen en weer te gaan rijden, tot dat Phyllon in slaap valt.
Het is 25,5 meter (ja dat heb ik geteld) en dan draai ik weer om en loop weer 25,5 meter terug en dat blijf ik herhalen... Zo'n 33x tot dat ik denk dat Phyllon echt in coma is. Als ik stop, wordt hij weer wakker. Dan nog maar even verder lopen... Ondertussen zijn er meiden foto's van zichzelf aan het maken, liggend op de grond in de meest vreemde poses, zijn er al zo'n 3 windsurfers flink onderuit gegaan en aangespoeld, kijkt dat ene stelletje me continu aan als ik bij hun in de buurt ben en is mijn jurkje al zo'n 20x afgezakt. Als ik dan 45,5 keer (en ook dat heb ik geteld, ja..) heen en weer ben gelopen, is hij dan eindelijk echt in slaap gevallen en kan ik eindelijk op mijn strandstoel liggen om te relaxen.
Het wandelden begint
___
Yes! Hij ligt eindelijk te slapen
___
En daarna weer vrolijk wakker geworden. Het was een drama, maar gelukkig goed afgelopen!
___