Vakantie - Rhodes, Griekenland

04-10-2014 01:04

Trefwoorden:

Lindos, Rhodes, Griekenland

___

Daar gaan we dan, het vliegtuig in, op weg naar Rhodes. Met rozijntjes, boekjes, kleurtjes en de iPad binnen hand bereik gaan we de lucht in. Nu maar hopen dat het wat gaat worden, een 2 jarige peuter die 3,5 uur lang op zijn billen moet zitten.

Het ging helemaal super en eenmaal aangekomen, gaan we met onze gehuurde, witte, met airco, schakelende Nissan 'rugzak' opzoek naar het hotel. Dat schakelen is toch lastig als je altijd automaat rijdt, op die paar keer na, dat ik in de schakelende MINI van Lotte mocht rijden. Enfin, met volle toeren, letterlijk, rijden we Rhodes door. Geen snelheidsbord te vinden langs de kant van de weg, op dat ene verdwaalde bord na, waar opstaat dat je 50 moet rijden, waar ik vervolgens 80 rijdt en waar ik alsnog wordt ingehaald door 100km per uur inclusief getoeter. No, there is no time for being a softy!

Voor me stoppen auto's midden op de weg, slaan hun deur open en stappen uit. Rechts en links hebben geen voorrang, tenminste niet waar ik reed. Mensen die een zebrapad willen oversteken wachten pas tot de auto's voorbij zijn, want ook daar heb je zeker geen voorrang. Wil je ergens parkeren is dat onmogelijk. Rhodes heeft 24.000 inwoners, waarvan 12.000 in Rhodes city wonen, nou volgens mij heeft ieder individu standaard 2 auto's, al is het maar voor de lol, want de straten staan volgebouwd met auto's. Langs de weg staan borden, dat je weg gesleept wordt als je daar parkeert, vervolgens staan er meters aan auto's geparkeerd, zowel horizontaal als verticaal. Waarom op een logische manier parkeren?

Eenmaal een parkeerplek gevonden, blijkt er een stoepje voor me te zitten, waardoor ik later in het donker voor het hotel, de auto met witte nagellak kan bij kleuren. (Hopen dat mijn vader dit niet leest). Gelukkig was de vrouw in de winkel, die me de nagellak verkocht, erg vriendelijk en vond het wel slim om het zo aan te pakken.

Ik moet zeggen die Grieken zijn erg vriendelijk, nou ja, niet bij de eerste ontmoeting. Nee, bij de eerste ontmoeting zeggen ze niks en kijken je amper aan, zodra Phyllon iets zegt, zijn ze helemaal happy, en is het een 'amazing' kind en zijn wij o, zo vriendelijk. Maar zie je mensen voor de 2e keer, of je nou wel of geen kind bij je hebt, dan zijn dat in een keer je nieuwste bff's. "Hey, how are you? You doing fine? So nice to see you again". Ja tuurlijk, het gaat 'great'.

Maar eerlijk waar voor Phyllon en kinderen in het algemeen zijn ze geweldig. Wil ik wat passen, dan speelt het personeel, vliegtuigje, met Phyllon en koop ik een zonnebril, dan krijgt Phyllon er een cadeau. Zitten we op het strand, loopt er iemand met een puppy, van 21 dagen oud, mag Phyllon die knuffelen. Belachelijk natuurlijk dat er een puppy van 21 dagen op het strand is, in plaats van bij de moeder, maar dat diertje werd tenminste nog goed verzorgd. In tegenstelling tot al die berggeiten die langs een drukke weg lopen, opzoek naar eten, of de pauwen, die schooien om eten, of dat strandtentje waar je lekker je broodje zit te eten en in een keer een hond met zijn kop op schoot ligt, omdat hij ook een hapje wil, maar als hij dat niet krijgt, dat hij aan de stoel begint te eten. Gelukkig kan het ook anders, bij het hotel zaten 4 kittens die ontzettend aanhankelijk waren, doordat iedere hotel gast de kittens continue aaide en knuffelde en mensen er voor zorgde dat er steeds brokjes en water voor ze was.

Wat hebben we ook kunnen genieten op dit eiland, van het prachtige weer, op verschillende mooie stranden en hebben we ook veel rond gereden, om mooie plaatsen van het eiland te kunnen bewonderen. Phyllon heeft rond gelopen in het prachtige Lindos, veel verschillende mensen, Italianen, Grieken, Engelse, Franse en Duitse, mensen leren kennen. Phyllon heeft heerlijk gezwommen in de zee, ofterwijl WC zoals phyllon dat zegt, en kastelen gebouwd met zijn schepje en emmertje. Phyllon vond het na mijn weten, hartstikke leuk. Nu weer het vliegtuig in en weer terug naar ons koude kikkerlandje.